കെ.കെ. ആലിക്കോയ
വനമേഖലയിലൂടെയുള്ള ജനസഞ്ചാരം കുറയ്ക്കാനും അതുമൂലം മൃഗങ്ങളുടെ സ്വൈരവിഹാരം ഉറപ്പാക്കാനും സര്ക്കാര് അമിതമായ താല്പര്യം കാണിക്കുന്നു. ഇതു മൂലം മനുഷ്യര്ക്കുണ്ടാകുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകള് ഒട്ടും പരിഗണിക്കുന്നേയില്ല. എന്നാല് മേല് നടപടിമൂലവും മറ്റും കാട്ടിലെ മൃഗസംഖ്യ വര്ദ്ധിക്കുകയും അവ നാട്ടിലിറങ്ങി മനുഷ്യന്റെ കൃഷിയും വീടും നഷിപ്പിക്കയും മനുഷ്യനെ കൊല്ലുകയും ചെയ്യുമ്പോള് ഭരണകൂടം വീണവായിക്കുകയാണ്.
ആന, കടുവ, കാട്ടുപന്നി മുതലായവയോടു മാത്രം സ്നേഹം കാണിച്ചാല് മതിയോ? എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളോടും സ്നേഹം കാണിക്കേണ്ടതല്ലേ? പിന്നെന്താണ് കൊതികിനോട് സ്നേഹമില്ലാത്തത്? മസ്ക്വിറ്റോ ബാറ്റുകള് വില്ക്കുന്നവര്ക്കെതിരെ നടപടിയെടുക്കാത്തതെന്തുകൊണ്ട്? കൊതുകിനെ കൊല്ലുന്നത് കുറ്റമായി പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന നിയമം നിര്മ്മിക്കാത്തതെന്തുകൊണ്ട്? വീട്ടുവളപ്പിലെ പാമ്പിനെയും തേളിനെയും കൊല്ലുന്നത് നിരോധിക്കാത്തതെന്തുകൊണ്ട്? മൂട്ടയുടെ കാര്യത്തില് സര്ക്കാര് നയമെന്താണ്?
ഇവ ഉപദ്രവകാരികളാണ് എന്നാണ് മറുപടിയെങ്കില് ആനയും കടുവയും കാട്ടുപന്നിയും ഉപദ്രവകാരികള് തന്നെയാണ്. എന്നുവെച്ച് അവയെ കൊല്ലണമെന്നില്ല. മനുഷ്യന് ശല്യമാകുന്നിടത്തു നിന്ന് അവയെ ഒന്ന് വിരട്ടിയോടിക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്തുകൂടേ?
വയനാട് പോലുള്ള, കൊടുംവനങ്ങളോട് ചേര്ന്നു നില്ക്കുന്ന ജനവാസ മേഖലകളിലെ ജനജീവിതം ജീവഭയത്തിന്റെ നിഴലിലാണെന്നറിയണം. ഈയിടെയാണ് ഒരു ബൈക്ക് യാത്രക്കാരന് കാട്ടുപോത്തിന്റെ ആക്രമണത്തില് കൊല്ലപ്പെട്ടത്. ആനയുടെയും കാട്ടുപോത്തിന്റെയും കാട്ടുപന്നിയുടെയും ആക്രമണത്തിന്നിരയായി മരിക്കുന്നവരും പരിക്കേറ്റ് ചികില്സയില് കഴിയുന്നവരും നിരവധിയുണ്ട്. മൃഗസംരക്ഷണം നല്ലതു തന്നെ. പക്ഷേ, അതിനു മുമ്പ് മനുഷ്യന്റെ സുരക്ഷിതത്വം ഉറപ്പാക്കണം.
'മൃഗങ്ങള്ക്കുവേണ്ടി മൃഗങ്ങളാല് തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട മൃഗങ്ങളുടെ ഭരണകൂട'മാണ് നാട് ഭരിക്കുന്നതെന്ന് മനുഷ്യര് പറയാനിടവരുത്തരുത്.